تا بوده همین بوده و تا هست همین هست
وقف تو بود این سر و این جان و تن و دست
می لب نزنم تا ابدالدهر ، چرا که
با خوردن سوهان دیار تو شوم مست
چشم دلم به سمت حرم باز می‌شود
با یک سلام صبح من آغاز می‌شود
پر می کشد دلم به هوای طواف تو
وقتی که لحظه لحظه‌ی پرواز می‌شود
ازشب میلاد تو اینگونه حاصل می شود
ماه روز اول ذی القعده کامل می شود
بارها سر در میارد از شب میلاد تو
تا که جبرائیل ازخورشید غافل می شود
گوئیا شان نزولش می شود ایران ما
هرچه بر "موسی بن جعفر"سوره نازل می شود
ساده تر باید بگویم، نوکرم
کفشدارم؛ کفش‌هایت را بیار
پس قدم بر روی چشمانم بذار
کفشدارم؛ کاش مهدی (عج) رد شود
کفش خود را هم به اینجا آورد
مولودی دست‌زنی ولادت بانوی آب و آینه حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها
مداح: سید مهدی میرداماد
از صحن امام رضا وارد می‌شوم
توقفی و سلامی کوتاه!
بعد صحن امام هادی
پرده ی مخمل سبز را کنار می‌زنم
چند گام جلوتر
سمت چپ ضریح!
بوسه‌ام نمی‌چسبد به ضریحش!
خاک این شهر به چشمان تو عادت دارد
خوش بحال نفس قم که لیاقت دارد
چون تو یک روز از این کوچه گذشتی
عمری زندگی در دل این شهر سعادت دارد
خانه‌های آن کسانی می‌خورد در بیشتر
که به سائل می‌دهند از هر چه بهتر بیشتر
عرض حاجت می‌کنم آن جا که صاحبخانه‌اش
پاسخ یک می دهد با ده برابر بیشتر