صورتـــــــی زردِ زرد
چشم‌های ورم کرده و پُر زِ اشک
تپش ِ این قلبی که نمی‌دانم بدون ِ تو چطور اینقدر زیاد می‌زند
تب ِ بالا
و
درد ...
چند روز ِ بعد
آزمایش‌هایم را که نگاهی کرد
گفت: به گمانم
تو در این هوا دنبال ِ هوای ِ کس دیگری هستی !
خونت چیزی کم دارد ...
حرم تجویز کرد
خدا کند نسخه‌ام ؛
رد نشود
گمانم
این روزها
همه مان کم داریم؛ کمبود ِ تو ... !
طبق درخواست بنده از برخی شعرای ارزشی کشورمون بابت سرودن چند بیت شعر یا دلنوشته از خادمین و کفشداران حرم مطهر حضرت معصومه(س)؛ اولین بزرگواری که به این درخواست لبیک گفتند: سرکار خانم زهرا آراسته‌نیا بودند که بدینوسیله از ایشان تقدیر و تشکر می‌کنم."اجرشان با خودِ بی بی"
پ.ن: دوستانی که دلنوشته، دو بیتی و یا سروده‌ای وصف حال زوار، خادمین و کفشداران حرم مطهر کریمه اهل بیت(سلام الله علیها) دارند، به دیده منت، اجرشان با شفیعه‌ی محشر
خیلی خیلی آرام بر می‌دارمش...
چقدر خاکی‌ست...
کنار این طرفش انگار شکاف خورده
آنقدر که گرد و خاک نشسته و تمیزش نکردم
حسابی سیاه شده
نگاهش کن تو را به خدا، چقدر سفید بود و حالا...
حالا انگار فقط باید اینجا تحویلش بدهم
راه دیگری نیست، غیر از اینجا کسی تَره هم برایش خرد نمیکند
اما اینجا نمی‌دانم چرا ولی خیلی با عزت میگیرند
انگار الماس میگیرند... با احترام... با التماس دعا...
دلم را گفتم ...
وقتی دادمش به دلداری‌ها و رفتم سمت ضریح ... (در ادامه مطلب ...)
شمیم عود و عنبر، کفشداری
شکوه نور و مرمر، کفشداری
حرم را دوست دارم کاش کفشم
بماند تا ابد در کفشداری
پ.ن1: کفشداری شماره 8 روبروی درب 8 خ ارم
پ.ن2: آقای غلامی(سرشیفت روزهای دوشنبه کفشداری) مدیر مدرسه
تنها پناه دلـــم صحن آینه‌ست
وقتی دلــــم از آهِ زمانه مکدر است
پ.ن: نائب الزیاره دوستانیم ... به قید حیات ... اگر قبول افتد ...
عکس: خانم ص.خلج
اینجا حرم مطهر بی بی (چایخانه حضرتی)
جای تموم رفقا خالی ...
بفرمائید چای قولنجون ... (با لهجه قمی )
آقا امیر حسین:
«« بی‌بی جون! به اندازه تموم دوشنبه‌های با تو بودن که بابا مهدی واسم کتاب داستان و آب‌نبات حاجی شکلاتی آورده؛ دوستت دارم. بوس »»
خاک دستان‌تان سرمه‌ی چشمان گنه آلودم ...
خادمین خوش اخلاق حرم بی‌بی" به ترتیب از راست: آقایان غلامی(مدیر مدرسه)، سعیدی(کارمند و بچه تهرون) و دوست خوبم مهدی کاظمی(تهیه‌کننده رادیو) "
پلاستیک ها برای اینکه پذیرای کفش زائرین تو باشند
سینه چاک می کنند.
و خدا خدا می کنند کاش کفشداری ها پر باشند...
تابه بهانه نگهداری از کفش زائرها
به چند قدمی
ضریحت برسند...
ساده تر باید بگویم، نوکرم
کفشدارم؛ کفش‌هایت را بیار
پس قدم بر روی چشمانم بذار
کفشدارم؛ کاش مهدی (عج) رد شود
کفش خود را هم به اینجا آورد
ای ز حال دل خدامت آگاه
فاطمه اشفعی لنا عندالله