تا که چشم دل به سوی گنبدش وا می شود

گنبد زرد طلا از دور پیدا می شود

دل موذن می شود بر بارگاه قدسی اش

بانگ برمی دارد و باغ تماشا می شود

می رود گلدسته ها بالا به هنگام اذان

در سحرگاه حرم یکباره غوغا می شود

صبح صادق می دمد بر آستان بندگی

حضرت معصومه هم،‌همشهری ما می شود

دل کبوتر چاهی عشق است او با احترام

رو به صحن پاک حضرت تا کمر تا می شود

بانوی آبّی و آیینه؛ تویی که آفتاب

در ضریح سبز تو هر روز پیدا می شود

خواهر خورشید هشتم؛ مهربان! اخت الرضا

در دل تو مشکل هر زائری جا می شود

دختر موسی ابن جعفر؛ مریم آل رسول

هر مریضی در ضریح تو، مداوا می شود

ای شفیع روز محشر؛ ای کریم اهل بیت

«آب و آیینه» است با نام تو معنا می شود

سروده خانم زهرا اکافان «ندا»

عکاس گیله مرد