چه خوب شد که دوباره کبوترم، بانو

نشسته ام بنویسم حرم، حرم، بانو
چه خوب شد که دوباره کبوترم، بانو

عکاسی از حرم بی بی توسط حقیر (سری اول)

شکر خدا دوباره شدم زائر شما ...

دستی دوباره سوی حرم می کشد مرا
شکر خدا دوباره شدم زائر شما

بی بی چقدر نور و صفا دارد این حرم
دل را چه می برد طرف مشهد الرضا

اینجا حریم دختر موسی بن جعفر ست ...

در قم که تو باشی درهای بهشت
               و تو هم که کریمه باشی خواهر بهشت؛

             بیا و واسطه شو
                                                                    برسان مرا به بهشت . . .

تنها پناهگاه دلم صحن آینه ست ...

تنها پناهگاه دلم صحن آینه است…

 وقتی دلم از آه زمانه مکدر است…

بانو قسم به پنجره های ضریح تو

ما مرده ایم و تو نفست مرده زنده کن
پس واجب است این که مسیحای ما شوی...

تو خانمی و جلوه بالای هر سری
اصلا عجیب نیست که آقای ما شوی...

تو آمدی که با برکات نسیمی ات
روزی یا امام رضاهای ما شوی...

اینجا جنون فاصله بیداد می‌کند ...

رفتم به شهر سبز غزل پا به پای عشق
پر شد دوباره حجم شبم از هوای عشق

اینجا جنون فاصله بیداد می‌کند
ای اعتبار حرمت بی‌انتهای عشق

خاک پای زوارت سرمه چشمان گنهکارم ...

ای ز حال دل خدامت آگاه

فاطمه اشفعی لنا عندالله

خوش به حال پر کبوترها ...

سفره دار قدیمی دنیا
ای کریم شفیعه ی فردا

گنبدت را نگاه می کردم

خوش به حال پر کبوترها