بفرمائید ضیافت افطار حرم حضرت معصومه س

#من_روزه_داران_را_دوست_دارم
پ.ن۱: #ضیافت #افطار #حرم_مطهر #کریمه_اهل_بیت_سلام_الله_علیها و زحمات #خادمین حرم
پ.ن۲: حرم مطهر #بی_بی تا پایان ماه مبارک رمضان ، هر شب بعد از #نماز_مغرب_و_عشاء ، در #صحن_صاحب_الزمان عج به صرف #افطاری پذیرای #زائرین گرامی ست.

دوشنبه‌های با تو بودن؛ بانو !

صحنی که از بهشت برین باصفاتر است
صحن و سرای دختر موسی بن جعفر است
ای خوش به حال آنکه به دوران زندگی
خدمتگزار و خادم و دربان این در است

پ.ن1: به رسم ادب نائب الزیاره دوستان بودیم.  اگر قبول افتد ...
پ.ن2: در جوار خادمان قدیمی و باصفای حرم بی بی ...
پ.ن3: تصویر پایین هم متعلق به دانش آموز  مودب قمی آقا  سید احسان فاضلی هستش که به بنده امر فرمودند به اندازه یه کلاس تجوید قرآن مراقب کفش و  امانتدار  ماهی قرمز ایشون باشم. بنده هم برخلاف مقررات گفتم:  چشما و طاعتا  سیدی :-)  خدایا توبه

سلفی خادمین حرم حضرت معصومه(س) + طلب حلالیت

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

در ؛ چگونه دلش آمد ...

در، چگونه دلش آمد که به پهلو بزند
شعله ای بر جگر زخمی بانو بزند
بی حیا فاطمه رادید ولی نیت کرد
به در کنده شده با همه نیرو بزند

همه دیدند نگه داشته مولا را پس
هی قلاف آمد و میخواست به بازو بزند
میخ با شعله و با ضرب لگد کاری کرد
که نود روز فقط فاطمه سوسو بزند
بعد از آن فاطمه هر بار که پاشد بایِست
به سر شانه دیوار فقط رو بزند
تا که باری زسر دوش علی بردارد
باز پا می شد و میخواست که جارو بزند
علت گریه زینب فقط این بود که خواست
مادرش شانه به آشفتگی مو بزند
فاطمه مثل علی بود، یدالله ولی
اجل این بار بعید است که زانو بزند

ای بانوی خوبی‌ها ...

مرا ای عشق، ای بانوی خوبی‌ها اجابت کن
نگاهم را پر از مفهوم ناب استجابت کن
مرا با چشم‌هایت ای نگاه خوب و رویایی
پر از گلواژه‌های خوب و زیبای نجابت کن
من از ابهام سبز صحن چشمان تو خواهم گفت
بیا بیت مرا لبریز از عِطر صلابت کن
و از برخورد بال آن کبوتر، خوب فهمیدم ...
بیا این شعر را بر بال‌های او کتابت کن                     (شعر: حامد حجتی)

پ.ن1: تصویر فوق متعلق به دوست خوبم "آقا سید اویس موسوی‌نژاد" از کفشداران خوش اخلاق و اهل دل حرم بانوی آب و آینه می‌باشد.

من و گنبد حرم حضرت معصومه (س)

یادش بخیر ، حدود 7 سال قبل (اسفند86) برای ساخت یه کلیپ بهمراه دوستم آقا جواد حق‌پرست مجوز فیلم و عکسبرداری از حرم مطهر و پشت بام هایش رو گرفتیم.

جلال و شوکت این بارگاه دیدنی و فوق العاده گیراست ...
پ.ن1: یکی از رویایی‌ترین روزهای زندگیم بود...

پ.ن2: حیف که دیگه تکرار نشد...                            الحمدلله والمنه

حرم تجویز کرد ...

صورتـــــــی زردِ زرد
چشم‌های ورم کرده و پُر زِ اشک
تپش ِ این قلبی که نمی‌دانم بدون ِ تو چطور اینقدر زیاد می‌زند
تب ِ بالا
و
درد ...
چند روز ِ بعد
آزمایش‌هایم را که نگاهی کرد
گفت: به گمانم
تو در این هوا دنبال ِ هوای ِ کس دیگری هستی !
خونت چیزی کم دارد ...
حرم تجویز کرد
خدا کند نسخه‌ام ؛
رد نشود
گمانم
این روزها
همه مان کم داریم؛ کمبود ِ تو ... !

قصه‌های حرم ...

همه مردم شهر

برای خوابیدن قصه می گویند

و خادمین تو

خاطرات حرم را...! 

_{دست خط (+)}

خوش آمدی بانو ...

سلام خواهر قرآن، سلام دختر دین
سلام مادر عصمت، سلاله یاسین

سلام دختر طاها و نور و طور سلام
سلام ای گهرِ هفت بحـر نور، سلام

تو وارث شرف و احتـرام فـاطمه‌ای
تو دختِ موسیِ کاظم تمام فاطمه‌ای

عجیب نیست که بابا به تو سلام کند
و یـا امـام رضـا در بـرت قیـام کند

ادامه ی شعر ...

آرام دل ...

ای دختر و خواهر ولایت
آیینه مادر ولایت...
بر ارض و سما ملیکه در قم
آرام دل امام هفتم
معصومه به کُنیه و به عصمت
افتاده به خاک پایت عفت
در کوى تو زنده ، جان مرده
بر خاک تو عرش سجده برده                                            

جز دل،‌ همه‌ات را بده به کفشداری ...

طبق درخواست بنده از برخی شعرای ارزشی کشورمون بابت سرودن چند بیت شعر یا دلنوشته از خادمین و کفشداران حرم مطهر حضرت معصومه(س)؛ اولین بزرگواری که به این درخواست لبیک گفتند: سرکار خانم زهرا آراسته‌نیا بودند که بدینوسیله از ایشان تقدیر و تشکر می‌کنم."اجرشان با خودِ بی بی"

مثل منی و دلی به غمِ فرش داری
یک سینه پُُر از گچبری و نقش داری
آرامش ما در این زیارت‌گاه است
جز دل، همه‌ات را بده به کفش‌داری

پ.ن: دوستانی که دلنوشته، دو بیتی و یا سروده‌ای وصف حال زوار، خادمین و کفشداران حرم مطهر کریمه اهل بیت^{(سلام الله علیها)} دارند، به دیده منت،‌ اجرشان با شفیعه‌ی محشر

کفش نه، دلم را گفتم ...

خیلی خیلی آرام بر می‌دارمش...

چقدر خاکی‌ست...

کنار این طرفش انگار شکاف خورده

آنقدر که گرد و خاک نشسته و تمیزش نکردم

حسابی سیاه شده

نگاهش کن تو را به خدا، چقدر سفید بود و حالا...

حالا انگار فقط باید اینجا تحویلش بدهم

راه دیگری نیست، غیر از اینجا کسی تَره هم برایش خرد نمیکند

اما اینجا نمی‌دانم چرا ولی خیلی با عزت میگیرند

انگار الماس میگیرند... با احترام... با التماس دعا...

دلم را گفتم ...

وقتی دادمش به دلداری‌ها و رفتم سمت ضریح ... (در ادامه مطلب ...)