سلام خواهر قرآن، سلام دختر دین
سلام مادر عصمت، سلاله یاسین
سلام دختر طاها و نور و طور سلام
سلام ای گهرِ هفت بحـر نور، سلام
تو وارث شرف و احتـرام فـاطمه‌ای
تو دختِ موسیِ کاظم تمام فاطمه‌ای
عجیب نیست که بابا به تو سلام کند
و یـا امـام رضـا در بـرت قیـام کند
مرغ دل من که میل گندم دارد
پرواز میان مشهد و قم دارد
مائیم کبوتران بین الحرمین
یک کشور از این دو جا تنعّم دارد
تا دل کرم فاطمه را می بیند
خاک قدم فاطمه را می بیند
هر کس که به شهر قم مشرّف گردد
این جا حرم فاطمه را می بیند
شاعر جانباز: حاج محمود ژولیده
شمیم عود و عنبر، کفشداری
شکوه نور و مرمر، کفشداری
حرم را دوست دارم کاش کفشم
بماند تا ابد در کفشداری
پ.ن1: کفشداری شماره 8 روبروی درب 8 خ ارم
پ.ن2: آقای غلامی(سرشیفت روزهای دوشنبه کفشداری) مدیر مدرسه
تنها پناه دلـــم صحن آینه‌ست
وقتی دلــــم از آهِ زمانه مکدر است
پ.ن: نائب الزیاره دوستانیم ... به قید حیات ... اگر قبول افتد ...
عکس: خانم ص.خلج
دلم - شاید یکی از کفتراتون -
حسابی خو گرفته با هواتون
شبا وقتی که می بندن درارو
دلم می مونه تو صحن و سراتون
یه عمره عاشقونه هر شب و روز
توی شادی و غم کردم صداتون
صُبا گفتم : سلام ، خورشید بانو !
شبا گفتم : سلام ، مهتاب خاتون !
ببخش از اینکه گفتم عاشقونه
نه خانم ، ما کجا و عاشقاتون ؟
در حرم، رسمِ ادب، سر به
زمین باید داشت
قطره‌ای شرم گُنه، روی جبین باید داشت
به تمنایِ وصالت، چه فرستم از پیش....؟
که بجز اشک، برایت،
چه نگین باید داشت؟
آنکه بیرون زِ بهشتِ تو رود، عاقل نیست؛
ذره‌ای مهرِ تو را، همچو یقین، باید
داشت
حالا تمام دغدغه‌ام این شده حسین
این اربعین، کرب و بلا می‌بری مرا ؟
-----------------------------------
پ.ن: دخیلکِ یا سیده معصومه (سلام الله علیها)
می دانم دوشنبه‌ها
هوایم را جور دیگری داری ...
هَذَا یَوْمُ الْإِثْنَیْنِ وَ هُوَ یَوْمُکُمَا وَ بِاسْمِکُمَا وَ أَنَا فِیهِ ضَیْفُکُمَا فَأَضِیفَانِی وَ أَحْسِنَا ضِیَافَتِیدوباره آمده ام تا به من بها بدهی
مرامریض کنی و مرا شفا بدهی
گره به کار من افتاده ای کلید بهشت
خدا کند که به من فرصت دعا بدهی
من از زیارت قبلی خراب تر شده ام
خدا کند به من بی پناه جا بدهی
امشب نائب الزیاره‌تان هستم به رسم ادب ... اگر قبول افتد ...
ادامه شعر ...
جــــایـــی کــــه کوه خضر به زحمت بایستد
شــــاعـــر چـــگـــونـه پیش تو راحت بایستد
نـــزدیـک می‌شوم به تـو، چیزی نمانده است
قـــلــبـــم از اشـــتــــیــــاق زیــــارت بایستد
بــانــو ســـلام کــــاش زمان با همین سلام
در آســــتـــانــــه در ســــاعـــت بـــایــسـتد
و گـــردش نـــگـــاه تـــــو در بـــیـــن زائـــران
روی مــن، ایـــن فــتـــاده بــه لکنت، بایستد
رزق امسال ما
حرم بانو
شب عاشورا
خانه پیرزن ته کوچه
پشت یک تیر برق چوبی بود
پشت فریاد های گل کوچک
واقعا روزهای خوبی بود
پیرزن هر دوشنبه بعد از ظهر
منتظر بود در زدن ها را
دم در می نشست و با لبخند
جفت می‌کرد آمدن‌ها را
(شعر از سیدحمیدرضا برقعی)
در این حریم، سینه‌زدن چیز دیگریست
خونین‌تر است ماه محرم کنار تو