دلم - شاید یکی از کفتراتون -

حسابی خو گرفته با هواتون

شبا وقتی که می بندن درارو

دلم می مونه تو صحن و سراتون

یه عمره عاشقونه هر شب و روز

توی شادی و غم کردم صداتون

صُبا گفتم : سلام ، خورشید بانو !

شبا گفتم : سلام ، مهتاب خاتون !

ببخش از اینکه گفتم عاشقونه

نه خانم ، ما کجا و عاشقاتون ؟

سر راه حرم گاهی اگر چه

دوتا شاخه غزل چیدم براتون...

همه ش تقصیر خوبیتونه خانم

که کرده ما بَدارم مبتلاتون

همیشه درد دل کردیم و رفتیم

نشد با ما بگید از ماجراتون

اگر چه ؛ تو دلا می پیچه گاهی

مناجات رضا جانم رضا تون

وَ یا بین صدای ندبه خونا

صدای ناله ی آقا بیاتون

یه عمره سائلم اما یه بارم

شما چیزی بخواین از این گداتون

مگه تا کی قراره زنده باشم

بیام تا کی بگم جونم فداتون ؟

چی می شه زیر پاهاتون بشم خاک

منی که عمریه پایین پاتون ...

شعر: حسن بیاتانی (پاییز 87)

عکس: خانم ص.خلج (سپهرا)